Mom, Dad why are you gone away from my life?

Bellona rende door de struiken en tussen de bomen, de zoute tranen gleden langs der wangen ze had net het ergste nieuws aller tijden gehoord. Haar ouders zijn dood gevonden en ze heeft de lichamen ook nog gezien. De kleien elf struikelend over een boomstronk en viel neer op de grond, ze ging zitten en leunde tegen de boom aan de elf begroef haar gezicht in haar handen en begon hard te snikken. Hoezo zij en geen andere elf, hoezo moest zij perse haar ouders verliezen!
Haar hele lichaam trilde en zonder dat ze het merkte was ze licht aan het geven, zomaar uit het niets hoorde de kleine forest elf stemmen die tegen haar praten 'Rustig maar meisje, alles komt goed!' zei een zachte stem en Bellona keek op 'Wie is daar!' vroeg ze met een beverige stem en keek bang om zich heen, als het maar geen roofd dier was was want dan had ze een probleem 'Je moet niet bang voor ons zijn, je moet ons kunne vertrouwen.' zei weer de stem en De meisje werd nog banger maar probeerde toch omhoog te komen als ze moest rennen kon ze meteen dat doen. 'Wie ben jij en wat wil je van me!' zei ze moedig en keek om zich heen 'Wij zijn de bomen die tegen je praten en ik wil niks van je, ik wil alleen troosten Bellona!' Zei de boom en Bellona ontspande zich een beetje 'Er komt iemand aan dus ik ga en een tip luister goed naar de natuur!' Zei de stem en verdween, nu werd ze bang en er gleden weer tranen langs haar ogen, waarom waren die stemmen weg en hoezo hoorde ze hun?

Balinor iep op de gedaante bij de boom af en herkende het meisje van uiterlijk. Haar ouders.... Balinor zuchtte even en keek haar aan. "Herken je me?" vroeg hij eerst kalm waarna hij haar omhoog trok zonder haar pijn te doen. "Ik ben Balinor, de koning van de Forest elves.. het spijt me voor wat er is gebeurd. Het is een groot verlies maar.. je ouders waren goede elven." zei Balinor kalm en hij aaide het meisje door haar haar. Hij wou niet dat ze bang werd of door zou gaan met huilen. "Je hoeft niet bang te zijn....en als je hulp nodig hebt of...niet alleen wilt zijn mag je bij mij komen kleintje." zei Balinor e hij glimlahcte even naar het meisje terwijl hij haarnaam probeerde te herinneren. Hij wist het niet aangezien hij het nooit echt had gevraagd of opgemerkt.Balinor zuchtte eventjes zacht en ging daarna zich wat kleiner maken om het meisje recht aan te kunnen kijken. Balinor voelde zich een beetje ongemakkelijk worden tegen over het meisje aangezien hij haar opbreerde te vrolijken terwijl ze het eigenlijk heel erg zwaar zou hebben alleen hij moet haar overtuigen niet bang te zijn.

"Herken je me?" Vroeg en kalme stem en Bellona keek naar de gedaante die haar omhoog trok zonder enige pijn te doen "Ik ben Balinor, de koning van de Forest elves.. het spijt me voor wat er is gebeurd. Het is een groot verlies maar.. je ouders waren goede elven." Bellona voelde een aai over hoofd, ze veegde haar tranen weg en keek naar de koning . "Je hoeft niet bang te zijn....en als je hulp nodig hebt of...niet alleen wilt zijn mag je bij mij komen kleintje." Ze knikte machteloos en zag hoe Balinor zich kleiner maken en haar aan keek en een kleine glimlach probeerde te trekken, het lukte bijna 'U hoeft zich geen zorge te maken mijn King.' zei ze beverig en voelde hoe de tranen langs haar wangen gleden. Toen dacht ze aan de bomen die tegen haar hebben gesproken 'eeh mag ik wat vragen heb u ooit de bomen horen fluisteren?' vroeg ze zachtjes misschien was ze gek aan het worden? Ze keek weer naar de boom die achter de King stond, hij was aan het fluisteren maar het was een andere taal die ze nog niet kende, haar aandacht werd afgeleid door de jonge die ging praten.

'U hoeft zich geen zorge te maken mijn King.' zei ze beverig en voelde hoe de tranen langs haar wangen gleden. Toen dacht ze aan de bomen die tegen haar hebben gesproken 'eeh mag ik wat vragen heb u ooit de bomen horen fluisteren?' vroeg ze zachtjes misschien was ze gek aan het worden? Ze keek weer naar de boom die achter de King stond. Balinor zuchtte even en keek naar Bellona "Nee, alleen er zijn vele mysterieuze dingen in de wereld, ik weet niet hoe ik het kan beschrijven maar wees in ieder niet bang voor het ombekende. Kom je zo meteen terug naar de stad met mij?" vroeg Balinor kalmpjes en stak vriendelijk zijn hand uit. "Maak je geen zorgen... je ouders krijgen een heldenbegravenis zoals ze verdienen." zei Balinor met een voorzichtig glimlachje. Hij pakte zijn boog en zette die met de ene kant op de grond om er even op te kunnen leunen. Zijn handen waren over de houten ingesneden drakenkop geslagen.

"Nee, alleen er zijn vele mysterieuze dingen in de wereld, ik weet niet hoe ik het kan beschrijven maar wees in ieder niet bang voor het ombekende. Kom je zo meteen terug naar de stad met mij?" vroeg Balinor kalmpjes en stak vriendelijk zijn hand uit. "Maak je geen zorgen... je ouders krijgen een heldenbegravenis zoals ze verdienen." zei Balinor met een voorzichtig glimlachje. Hij pakte zijn boog en zette die met de ene kant op de grond om er even op te kunnen leunen. Zijn handen waren over de houten ingesneden drakenkop geslagen. Bellona kreeg een brede glimlach toen Balinor over de begrafenis zei 'Wil u dat echt doen.' haar ogen vonkelde. Bellona zou prachtige bloemen kransen maken zo als haar moeder haar heeft geleerd. Toen merkte ze de boog pas en keek met grote ogen aan, hij was prachtig nog mooier dan die van haar ouders geweest waren, de kleien elf mocht ze altijd schoon maken en haar vader probeerde haar leren schieten maar op een manier lukte het haar de hele tijd niet, ze was te klunzig. Even dacht ze aan de boog die thuis lag die haar vader voor haar had gemaakt en ook de pijlen. De boog zelf mocht bellona zelf kiezen hoe ze het wou versieren dat had haar vader haar aangeleerd. 'Die boog is prachtig!.' zei ze zacht en keek nog steeds bewonderend er naar. 'hebt u ook speciale pijlen er voor?' vroeg ze en keek de King recht in de ogen even was ze alles vergeten en had ze alleen interesse in de boog.

'Wil u dat echt doen.' haar ogen vonkelde. Toen merkte ze de boog pas en keek met grote ogen aan, 'Die boog is prachtig!.' zei ze zacht en keek nog steeds bewonderend er naar. 'hebt u ook speciale pijlen er voor?' vroeg ze en keek de King recht in de ogen even was ze alles vergeten en had ze alleen interesse in de boog. Balinor glimlachte, "Dat is het minste wat ik kan doen en bedankt. Toen mijn ouders waren overleden had mijn mentrix deze met me gemaakt en de pijlen die ik ervoor heb en moet maken zijn speciaal.... hou oud ben je? Ik schat je zo rond de... 11, heb je zelf een boog...anders als het helpt om je af te leiden wil ik er wel een met je maken. " zei Balinor en glimlachte terwijl hij onder tussen een pijl had gepakt en die liet zien, de pijl rand was scherp en eindigde in een kartel in draaidende vorm, dus als je gewoon trok zou het veel pijn doen, het kostte veel tijd maar was slim. Hij kon de pijl eruit halen zonder een grote wond te maken, als het een slechtschot was, of hij kon een erge wond maken. Hij pakte de pijl,legde die op de boog en schoot. De pijl suisde door de lucht en sloeg vele meters later hard in zijn doelwit, een knoest in het midden van de boom. Hij glimlachte en keek het meisje aan. "Alleen oefenen is nodig om de boog zijn inhoud te geven," zei hij vriendelijk.

"Dat is het minste wat ik kan doen en bedankt. Toen mijn ouders waren overleden had mijn mentrix deze met me gemaakt en de pijlen die ik ervoor heb en moet maken zijn speciaal.... hou oud ben je? Ik schat je zo rond de... 11, heb je zelf een boog...anders als het helpt om je af te leiden wil ik er wel een met je maken. " Even keek Bellona nog eens naar de boog en begon te praten 'ME vader en ik hebben een boog samen gemaakt en ik ben er mee bezig met zelf pijlen ontwerpen en maken. En u had het bijna goed ik ben 10 jaar.' terwijl ze keek naar de pijl. de pijl rand was scherp en eindigde in een kartel in draaidende vorm, Ze keek toe hoe balinorde pijl in de boog legde en schoot, het kwam terecht in een boom en Bellona deed haar oren meteen dicht omdat ze een harde kreun hoorde van de boom toen het over was zag ze dat de king naar haar glimlachte "Alleen oefenen is nodig om de boog zijn inhoud te geven," Even knikte ze 'maar moest u persee in de boom schitten hij heeft ook een leven en ook zelf een stem!' zei ze boos en rende naar de boom waar het in terecht kwam en haalde de pijl uit en zei zachtje 'rustig maar.' zei ze sussent en aaide paar keer over de wond en de boom kreunde ontspannend. Toen liep ze terug naar de king en keek ontschuldig 'Sorry maar zijn stem doet zo pijn aan je oren, hebt u het dan niet gehoord? en hier is u pijl.' zei ze zacht en gaf de pijl aan de king

''maar moest u persee in de boom schitten hij heeft ook een leven en ook zelf een stem!' zei ze boos en rende naar de boom waar het in terecht kwam en haalde de pijl uit en zei zachtje 'rustig maar.' zei ze sussent en aaide paar keer over de wond en de boom kreunde ontspannend. Toen liep ze terug naar de king en keek ontschuldig 'Sorry maar zijn stem doet zo pijn aan je oren, hebt u het dan niet gehoord? en hier is u pijl.' zei ze zacht en gaf de pijl aan de king. Balinor zuchtte, "Waar ik het raakte had een tak gezeten die afgebroken is, wat ik raakte was dood hout. De boom als die het al zou voelen zou niks gevoeld kunnen hebben. Mijn pijlen zijn vooral om met kracht te werken in een bewegend doelwit zodat de kracht van beweging word meegerekend." zei balinor met een zucht. "daarbij gaat er elke dag wel een tak van een boom kapot,breekt af of sterft af. Een klein ondiep gat van een pijl zou niks daarmee vergeleken zijn. Alsof er een mug in prikte." Balinor nam de pijl aan en keek naar de kop. "Niet diep genoeg gekomen, het heeft enkel droog en dood hout geraakt anders zou je wel iets van hars op de kop hebben kunnen vinden," zei Balinor met een glimlachje.

"Waar ik het raakte had een tak gezeten die afgebroken is, wat ik raakte was dood hout. De boom als die het al zou voelen zou niks gevoeld kunnen hebben. Mijn pijlen zijn vooral om met kracht te werken in een bewegend doelwit zodat de kracht van beweging word meegerekend." zei balinor met een zucht. "daarbij gaat er elke dag wel een tak van een boom kapot,breekt af of sterft af. Een klein ondiep gat van een pijl zou niks daarmee vergeleken zijn. Alsof er een mug in prikte." Balinor nam de pijl aan en keek naar de kop. "Niet diep genoeg gekomen, het heeft enkel droog en dood hout geraakt anders zou je wel iets van hars op de kop hebben kunnen vinden," zei Balinor met een glimlachje. 'Nou Balinor misschien kwam hij niet in een oude boom die al jaren leeft maar een kleine schatje die een jaar oud is.De oude hout stond voor de boompje' Zei ze sluw EN keek toen weer naar de boog.'Van welke hout is het boog, want dat soort hout ken ik niet.' vroeg ze beleeft en sprong van de ene been naar de andere, ze was moe aan het worden om de hele tijd te staan, vandaag was ook een erg zware dag voor haar geweest maar ze zeurde niet en bleef beleefd stil.

(flut)

'Nou Balinor misschien kwam hij niet in een oude boom die al jaren leeft maar een kleine schatje die een jaar oud is.De oude hout stond voor de boompje' Zei ze sluw EN keek toen weer naar de boog.'Van welke hout is het boog, want dat soort hout ken ik niet.' vroeg ze beleeft en sprong van de ene been naar de andere. Balinor glimlachte, "Ik heb nooit een oude boom gezegd, het was een relatief jonge boom ja, alleen het was in een dood deel van de boom. Het hout.. ik weet enkel dat hij bij The Spring Of Ancients heeft gestaan en dat de boom heel erg oud was geweest." zei Balinor kalm. Hij floot even en enkele seconden later klonken er hoeven over de grond, behendig kwam zijn rijdier uit de bossen gelopen. Het prachtige bruine paard met de zes poten. "Bellona, ik breng je wel even naar het dopr." zei Balinor terwijl hij door de manen van Selsha wreef. De merrie brieste even en Balinor klom er op en glimlachte, zijn linkerhand klemde rond de teugels en met zijn rechterhand wees hij naar Bellona om haar achterop te helpen. "Spring achterop dan gaan we je naar het dorp brengen," zei Balinor glimlachend.

"Ik heb nooit een oude boom gezegd, het was een relatief jonge boom ja, alleen het was in een dood deel van de boom. Het hout.. ik weet enkel dat hij bij The Spring Of Ancients heeft gestaan en dat de boom heel erg oud was geweest." zei Balinor kalm.En hij floot en een paar seconden later hoorde ze meerdere hoef slagen er kwam een paard aan, ze zag een prachtige paard met zes poten "Bellona, ik breng je wel even naar het dopr." Hoorde ze een stem ver achter haar en alleen de paard was in haar zicht, ze hoorde de hart kloppen van de paard. "Spring achterop dan gaan we je naar het dorp brengen," Bellona schudde haar hoofd 'Erg bedankt en uw merrie is prachtig.' zei ze alweer bewonderend, reikte haar hand naar die van de King en voelde hoe ze omhoog werd getrokken en ging op de rug van de paard zitten. Bellona keek nog even nar de kop van de merrie en toen weer terug naar de bomen en hoorde de wind zoeven langs haar oren. Er was ergens in de buurt een roof dier of iets dat gevaar dreigde.

'Erg bedankt en uw merrie is prachtig.' zei ze alweer bewonderend, reikte haar hand naar die van de King en voelde hoe ze omhoog werd getrokken en ging op de rug van de paard zitten. Bellona keek nog even nar de kop van de merrie en toen weer terug naar de bomen en hoorde de wind zoeven langs haar oren. Balinor hoorde het aan het gesnuif van Selsha. Balinor liet de teugels los gleed met zijn hand langs de linkerflank van Selsha en greep zijn boog. Net op dat moment was het gegrom hoorbaar, een klein groepje zwarte schurftige wezens schoten achter Selsha aan vanuit de bosjes en tussen de bomen door. Balinor legde een pijl op zijn boog, hij richtte en zei zacht, "Inrys tillvaxt," en de pijl vloog van zijn boog en klapte in de schouder van de wolf waar de pijl direct naar binnenkroop en zich verboog door het hart. De pijl was niet meer te zien en de wolf klapte neer. Een tweede pijl schoot weg achtervolgd door de woorden, "Tror iratn" en voor de pijl de wolf raakte begon de wolf al te schuimbekken, de pijl raakte en lostte op in stof. Direct daarop sprong de wolf tegen een andere aan en nog maar drie achtervolgde hen. "Bellona, hou je vast aan Selsha! Laat haar niet los, zij brengt je nar het kamp." zei Balinor. Hij trok sloeg zijn linkerbeen weg en sprong ervan af. Hij legde een pijl op zijn boog en schoot, 12 cm voor zijn hand klapte een wolven bek open en toen dicht toen de pijl dwars door de keel schoot en zich in de ruggengraat boorde. De tweede wolf stortte zich op Balinor en kreeg een mes door zijn gehemelte geramd. Alleen de onderste tanden hadden zich al vast gezet in de onderarm. Balinor trok zijn arm los en greep naar de boog die hij had laten vallen maar het was al te laat, de wolf was te dichtbij dus de enige kans die Balinor had was.. Liggen. De wolf sprong over hem heen en het mes gleed door de borstkas heen. De wolf landde, gromde en toen lieten de borstpieren los. bloed stroomde uit de grote snee die was ontstaan. Balinor zuchtte en keek om..

Zo als de wind hun al had gewaarschuwd kwamen er wolven achter het merrie vandaan. Balinor legde een pijl op zijn boog, hij richtte en zei zacht, "Inrys tillvaxt," en de pijl vloog van zijn boog en klapte in de schouder van de wolf waar de pijl direct naar binnenkroop en zich verboog door het hart. De pijl was niet meer te zien en de wolf klapte neer. Een tweede pijl schoot weg achtervolgd door de woorden, "Tror iratn" en voor de pijl de wolf raakte begon de wolf al te schuimbekken, Bellona sloot haar ogen dit wou ze niet zien ook al moest ze er aan wennen om dieren te doden he twas al moeilijk om haar gil binnen te houden "Bellona, hou je vast aan Selsha! Laat haar niet los, zij brengt je nar het kamp." Hoorde ze Balinor en deed har ogen open Balinor sprong van de merrie af en Bellona pakte de teugels goed vast. Slsha begon meteen te galoperen richting het dorp. In een paar minuten kwamen ze de dorp binnen en meteen liet ze Selsha Richting een hutje die dicht bij het bos zat draffen. Behendig sprong ze er van af en beloonde het merrie met een appel en rende naar de heide waar de paarden van haar ouders in zaten te grazen, ze had nog geen eigen paard. Zenuwachtig ging Bellona op het hek zitten en dacht na wat ze beste kon doen in dit soort situatis. Haar hart ging te keer ze wist dat Balinor een goede vechter was maar toch was ze bang dat hem iets zou overkomen. OP eens merkte Bellona dat de lucht kalm was dus de gevaar dreigde er niet meer, Bellona floot Fortis haar moeders hengst en sprong op hem, ze greep hem vast aan de manen en leide naar de plek waar ze net balinor had gezien en Selsha rende achter hun aan, de jonge Forest elf zag allemaal bloed en doden wolven en natuurlijk Balinor die ongedeert was, Ze zag de King omkijken en glimlachte verlegen. 'ik dacht dat Selsha wel handig zou zijn.' Zei ze ontschuldig als of ze nisk verkeerds had gedaan

'ik dacht dat Selsha wel handig zou zijn.' Zei ze ontschuldig als of ze nisk verkeerds had gedaan. Balinor zuchtte en lachte even, hij maakte zijn mes schoon in de aarde en pakte 2 van de wolven en tilde ze achterop bij Selsha. "Je moet zo min mogelijk achterlaten, deze dieren zijn gestorven, dus moet ik meenemen wat ik kan en dat gebruiken." zei Balinor en hij glimlachte. Hij trok zijn boog recht en comfortabel voor hij tegen Selsha's flank tike nadat ze had gebriest, "Goed gedaan meisje, je hoeft je geen zorgen te maken om mij weet je nog." zei Balinor met een glimlachje tegen haar. Daarna keek hij op anar Bellona, "Laten we maar gaan," zei hij glimalchend en liet Selsha even rond lopen om haar even balans te laten vinden door de ballast van de wolven, het waren niet bepaald lichte of goedruikende beestjes. Selsha vond haar balans en ging naast de hengst van Bellona staan terwijl Balinor weer glimlachte zoals gewoonlijk, "Dankje voor het bezorgen van Selsha en dat je natuurlijk haar even begeleidde,''

-sorry flutpost-

Ze zag dat de king zijn mes schoon maakte en 2 van de wolven pakte, op Selsha legde en begon te praten: "Je moet zo min mogelijk achterlaten, deze dieren zijn gestorven, dus moet ik meenemen wat ik kan en dat gebruiken." Bellona knikte begrijpend en keek naar Fortis die zich rustig hield, het was een dappere paard die haar moeder sinds ze een beschermer was geworden aan haar trouw was geweest. Nu pas merkte Bellona dat Selsha even in reed zo dat ze de balans zou vinden,daarna ging ze naast Fortis staan en Balinor glimlachte zo als altijd.
"Dankje voor het bezorgen van Selsha en dat je natuurlijk haar even begeleidde,'' Bellona glimlachte vriendelijk terug en gaf een tikje met haar voeten tegen de hengst zo dat hij begon te lopen 'geen dank ik kon u hier niet achter laten en de wind ging liggen dus zo wist ik dat er geen gevaar dreigde.' zei ze simpel en keek naar de zwarte manen van de hengst en dacht na wat er met de paarden zou gebeuren 'Eeh Balinor wat gebeurt er met me ouders paarden want ik zou ze zelf niet kunnen onderhouden?' vroeg ze voorzichtig.
-sorry flut-

'geen dank ik kon u hier niet achter laten en de wind ging liggen dus zo wist ik dat er geen gevaar dreigde.' zei ze simpel en keek naar de zwarte manen van de hengst en dacht na wat er met de paarden zou gebeuren 'Eeh Balinor wat gebeurt er met me ouders paarden want ik zou ze zelf niet kunnen onderhouden?' vroeg ze voorzichtig. Balinor zuchtte, "dat is je eigen keuze, ze zijn nu van jou. Je kan ze altijd nog aan de stalmeester geven die zal voor ze zorgen en ze vast wanneer je wilt weer terug aan jou geven. Vooral als iki hem vertel hoe moedig je wel niet bent," zei Balinor glimlachend. Selsha brieste even en de zes poten gingen iets sneller tot haar plezier. Balinor glimlachte terwijl hij over de nek wreef. 'Lui paard, je wilt gewoon even snel zijn en daarna in de stallen gaan rusten.' dacht Balinor glimlachend. "Of je kan de paarden vrijlaten, het is maar een optie alleen dan zijn ze vrij daarbij is dit paardenras uiterst geschikt om zichzelf te verdedigen tegen de kleine gevaren rond Lothloriann. Dus dat zou geen probleem zijn," zei Balinor met een lachje naar Bellona. De rauwe geur van de wolf rond het lichaam hing was sterk en smerig. Alleen dat viel niet te zien aan Balinor zijn houding, de geur werd volkomen door hem genegeerd met gemak.

"dat is je eigen keuze, ze zijn nu van jou. Je kan ze altijd nog aan de stalmeester geven die zal voor ze zorgen en ze vast wanneer je wilt weer terug aan jou geven. Vooral als iki hem vertel hoe moedig je wel niet bent," Bellona zuchten en dacht na, het zou wel fijn zijn als ze elke dag kon bezoeken. "Of je kan de paarden vrijlaten, het is maar een optie alleen dan zijn ze vrij daarbij is dit paardenras uiterst geschikt om zichzelf te verdedigen tegen de kleine gevaren rond Lothloriann. Dus dat zou geen probleem zijn," Bellona fleurde meteen op toen ze aan het gedachten dacht, als Fortis vrij zou zijn, zou hij op zijn gemak zijn en kon hij veel rond rennen hoe hij er van hield.
´ik denk dat ik hun los laat, fortis en puella los laat ze houden allebei van rennen.' Zei ze besloten en klopte op de nek van Fortis die vrolijk hinnikte.

-hmmm ik heb geen inspi nu-