my life is not so bad at all

Zora liep met zachte passen over de straten, er klonk muziek en overal zag je elfen lopen. Zora versnelde haar pas toen ze bij de smederij kwam, de geur van vuur en ijzer drong al tot haar door. Ze had altijd al gewenst om een wizard te zijn dan kon ze vuur beheersen, maar helaas was dit niet het geval geweest. Ze keek naar de vlammen die het ijzer beedgrepen en het aanvielen terwijl het ijzer zich star en stevig hield. Ze begroete de smid en liep naar het aanbeeld, ze streek over het gevest van een rijkbewerkt zwaard. Haar rode haar wiegde in de dampen van het vuur en haar ogen werden nog feller toen het vuur weer een rode tong uitstak. Er kwam nog iemand de smidse binnen, Zora maakte een beleefd buiginkje. 'Goedendag, hoe maakt u het?'

Met grote maar rustige passen liep Bren door de straten van Mithrias. De jonge elf had een evrzoekje voor de smid. Sommige High-Elves groette hem beleefde dan dan groette hij vriendelijk terug maar eigenlijk had hij niet echt zin om tegen iedere elf die hij tegen kwam 'hallo' of 'goedendag' te gaan zeggen maar als Price zou hij wel een beetje 'het goede voorbeeld' moeten geven. Met een grote stap en een zucht stapte hij Skyforge, de smederij in. Even bleef hij verdwaasd staan in de smederij toen er opeens tegen hem gesproken werd. 'Goedendag, hoe maakt u het?' klonk de heledere stem van Zora, de princess die een beleefd buiginkje maakte. 'Niet zo formeel, alsjeblieft.' zei hij, nogsteeds een beetje verdwaasd terwijl hij toch een respectvolle knik met zijn hoofd maakte. 'Hoi Zora,' zei hij daarna ook nog 'Met mij is alles goed, met jou ook, hoop ik.'

'Niet zo formeel, alsjeblieft.' zei Bren. 'Hoi Zora,' zei hij daarna ook nog 'Met mij is alles goed, met jou ook, hoop ik.' ''Oeps, sorry Bren, ik wist niet dat jij het was.'' Zora lachte. ''Ja het gaat wel, ben een beetje moe, das alles.'' Ze streek met haar vingertoppen over een harnas, als ze geen princess zou zijn zou ze waarschijnlijk smidshulpje zijn, dat was een tijdje haar droom geweest. Zora was geen domme meid, ze wist wat princess zijn betekende en wat er misschien voor opgegeven moest worden. Familie, vrienden en zelfs geliefden. Maar dat zou nog even duren, zodra Delaney iets overkwam en ze geen queen meer kon zijn moest Zora haar plek innemen, ze vond het spannend maar zag er ook een beetje tegenop. ''En, wat brengt jou hier?'' vroeg ze aan Bren.

(flutpost)

''Oeps, sorry Bren, ik wist niet dat jij het was.'' zei Zora en ze lachte. ''Ja het gaat wel, ben een beetje moe, das alles.'' Bren glimlachte naar haar en zijn licht blauwe ogen volgden haar vingers. die over een harnas heen streken. Het was een magifiek exemplaar alle sloot naadloos op elkaar aan maar je kon wel zien dat het vreselijk soepel was. Echt High-elven werk dacht Bren tevreden, zij hadden de beste snmidsen had zijn vader altijd gezegd en Bren was het vollop met hem eens. ''En, wat brengt jou hier?'' onderbrak Zora zijn gedachten zoals iedereen dat altijd deed en Bren rukte zijn ogen van het harnas en hara vingers af en wendde zijn gezicht richting haar. 'Ik...' begon hij zijn zin toen hij verward even zijn hoofd schudde 'Ik had een verzoekje voor de simd.' maakte hij daarna zijn zin af 'Maar ik bedenk net dat ik mijn zwaard ben vergeten.' hij glimlachte nogal dwaasachtig. Prince of niet, Bren bleef een chaoot, hij vergat altijd alles en haalde vanalles door elkaar. 'En wat brengt jou hier?' vrieg hij daarna glimlachend aan de oranje harige princess.

(ze heeft rood haar, ff dat je het weet XD)

'Ik...' begon hij zijn zin toen hij verward even zijn hoofd schudde 'Ik had een verzoekje voor de simd.' maakte hij daarna zijn zin af 'Maar ik bedenk net dat ik mijn zwaard ben vergeten.' hij glimlachte nogal dwaasachtig. 'En wat brengt jou hier?' 'Ik hou van vuur en ijzersmeedkunst, vandaar.' Ze mocht Bren wel, ik was een warhoofd en een dromer maar hij was en bleef haar toekomstige King. Zora had ooit een broertje gehad maar die was nog heel jong gestorven, het was soms net of Bren die lege plek een beetje opvulde. Een warmte briesje deed haar rode haar omhoog zwiepen en in de as van het vuur leken de kolen te klappen. 'En, hoe gaat het met mijn lieveling.' Klonk een stem achter haar. Zora draaide zich om, daar stond een grote, gespierde man die zijn witte tanden ontblootte en zijn armen sprijde. Zora vergat dat ze een Princess was. 'Oon Thorin!' ze rende op hem af en wierp zich in zijn armen. 'Bren, heb je mijn oom al ontmoet?' Ze keek met een stralend gezicht naar Bren.

(weet ik maar ik boedoelde het pers voor naam woord haar)

'Ik hou van vuur en ijzersmeedkunst, vandaar.' Bren knikte dat was iets waar je de toekomstige koningin rustig voor aan kon zien, hij daarentegen hield er helemaal niet zo van maar had wel een goed oog voor zwaarden had zijn grootvader altijd gezegd. Maar niettemin was een zwaard ook Brens lievelingswapen niet, hij verkoos zijn pijn en boog die hij altijd bij zich had en dus ook nu netjes op zijn rug hing. 'En, hoe gaat het met mijn lieveling.' klonk er plotseling achter hen 'Oon Thorin!' riep Zora en rende op de gespierde smid af. 'Bren, heb je mijn oom al ontmoet?' vroeg ze toen aan hem en Bren zag het enthousiasme dat van haar gezicht afstraalde. 'Hallo,' zei hij terwijl Bren zijn hand uitstak 'Ik ben Bren.' de lach van de smid bulderde de smidse rond terwijl hij Bren's hand hartelijk aannam. 'Natuurlijk ken ik je! Iedereen kent je!' Bren had het gevoel dat zijn arm er agfgeschud werd toen de elf zijn hand schudde en hij wapperde even met zijn hand toen Thorin zijn hand losliet 'Leuk je te ontmoeten, knul!' Bren glimlachte naar de vriendelijke smid en keek even schuin naar Zora.

'Hallo,' zei hij terwijl Bren zijn hand uitstak 'Ik ben Bren.' de lach van de smid bulderde de smidse rond terwijl hij Bren's hand hartelijk aannam. 'Natuurlijk ken ik je! Iedereen kent je!' Zora stond te gniffelen, Bren werd door elkaar geschud toen hij haar oom een hand gaf en hij wapperde even met zijn hand. 'Leuk je te ontmoeten, knul!' Bren glimlachte naar de vriendelijke smid en keek even schuin naar Zora. Die knipoogde en proeste het uit. ''Ja oom, dit is dus de Prince.'' Thorin zette zijn hand in zijn zij en lachtte in zijn baard (hebben elfen een baard? XD) Hij pakte zijn hamer en liet de smederij dreunen. Zora ging wat dichter naast Bren staan en fluisterde. ''Eeehm...gehard door de strijd maar eerlijk als goud hoor, hoe hard schudde hij je door elkaar?'' Ze keek naar Bren's hand die er nogal slap bijhing. ''Hij mag mannen zoals jij wel, van verlegen jongetjes moetie niks hebben.''

Zora knipoogde en proeste waarop Bren even vlug zijn tong naar haar uitstak. ''Ja oom, dit is dus de Prince.'' zei ze en opnieuw klonk de harde lach van Thorin door de smidse waarna hij weer verder ging met zijn werk en de klanken van zijn hamer die neerkwam op het ijzer als dinder door de smidse dreunde. Zora kwam naast Bren staan en fluisterde ''Eeehm...gehard door de strijd maar eerlijk als goud hoor, hoe hard schudde hij je door elkaar?'' Bren glimlachte slechts maar veelbetekenend naar haa terwijl Zora alweer doorging met praten ''Hij mag mannen zoals jij wel, van verlegen jongetjes moetie niks hebben.'' ging ze door en Bren dacht aan zijn moeder die enkele jaren geleden overleden was en hem altijd maar een verlegen knul had gevonden en zei dat hij meer moest durven maar scheinbaar had hij dat ondertusen wel een beetje geleerd al was hij nog steeds verlegen. 'Zin in een griffioen vlucht?' stelde Bren voor want hij was ook van plan geweest nadat hij langs de smidse was geweest naar Liath te gaan, zijn grijze en altijd eigenwijze griffioenne.

'Zin in een griffioen vlucht?' stelde Bren voor. 'Jah! leuk! Met de jouwe neem ik aan?' Ze keek hem vragend aan. Ze had zelf geen griffioen, ze had een Feniks genaamd Ruby. Ze liep naar Thorin toe en gaf hem een kus. 'Dag oom, Bren en ik gaan de lucht in.' Ze knipoogde. 'Dag meissie, zorg dat-ie zn handen thuishoud!' Riep haar oom haar na en opnieuw bulderde hij van het lachen. 'Ehm...dat was sarcasme.' Zei Zora kortaf en een beetje van haar stuk gebracht. Een paar verbaaste kinderen die het hadden gehoord begonnen zachtjes te grinniken. 'Ach haal die grijns van je gezicht.' mopperde Zora tegen de bakkersvrouw die met haar handen in haar zij de scene had zitten bekijken.

~Er staat in het High-Elves topic dat hun rijdieren griffioenen zijn~

'Jah! leuk! Met de jouwe neem ik aan?' vroeg Zora en Bren dacht even verward na. Elke High-Elf had wel een griffioen, misschien smeden en zo nie maar Zora zeker wel. Zora was ondertussen naar Thorin gelopen en nam afscheid van hem 'Dag meissie, zorg dat-ie zn handen thuishoud! riep Thorin hen na terwijl ze lach door de smidse galmde em Bren zuchte en stak glimachend zijn hand op ter afscheid. 'Ehm...dat was sarcasme.' zei Zora kortaf en duidelijk een beetje van haar stuk gebracht terwijl een aantal kinderen om hen heen giechelde. . 'Ach haal die grijns van je gezicht.' mopperde Zora tegen de bakkersvrouw waarna die naar binnen liep om daar lijkbaar iets te gaan doen. 'Trek het je niet aan.'zei Bren tereijl hij naar haar glimlachte in een poging haar weer een beetje op te vrolijken.

Felix zuchtte, te veel gevallen van ziekte deze dag. Maar gelukkig niets ernstigs, ze kwamen er allemaal wel weer boven op. Ze streek haar rok glad en met een rechte rug liep ze door het dorp. Van veraf hoorde ze een bulderende lach, samen met gekletter op ijzer. Dat moest Thorin zijn, die was altijd in zo'n dronke bui. Haar lippen kwamen in een donkere grijns, toen ze zag wie er aan kwamen. Zora, diek eek niet al te bij, mooi zo. Bren die deed een poging haar op te vrolijken, niet zo mooi. De grijns verdween en ze kwam weer tot haarzelf, tijd om haar aard eens te laten zien. Ze knikte vriendelijk naar de prins en prinses.''Dag Zora, dag Brenn.'' Zei ze aardig. Ze wisten niet wat haar ware aard was, alleen de koningin. Zij was een Dark-elf, maar had een goed hart en was overgelopen naar de High-elves, waar ze na een tijd wel spijt van had gehad.''Gewoon een rondje aan het lopen neem ik aan?''

'Trek het je niet aan.'zei Bren tereijl hij naar haar glimlachte in een poging haar weer een beetje op te vrolijken. ''Mjah...'' zei Zora. ''Dag Zora, dag Brenn.'' Zei een vrouwenstem achter hen. Zora draaide zich om en haar maag maakte een salto. Felix, de healer, kwam naderbij. ''Gewoon een rondje aan het lopen neem ik aan?'' ''Nee, we gaan op Brens griffioen rijden.'' Zei ze kortaf. Ze was nooit vergeten dat Felix haar oom een keer zwaar beledigd had en daarom voelde ze maar weinig sympathie voor de vroegere dark elf. ''Ik neem aan dat je het druk hebt?'' vroeg Zora en ze gooide haar rode haar naar achter om te laten zien dat ze niet in haar schulp kroop. Ze keerde zich weer tot Bren. ''Hoe gaat het met je zusje?''

''Mjah...'' zei Zora op Bren's poging haar op te vrolijken toen er opeens een andere stem klonk. ''Dag Zora, dag Brenn.'' Zei een vrouw achter hen en Bren wierp een blik over zijn schouder en zag daar Felix, de healer. ''Gewoon een rondje aan het lopen neem ik aan?'' zei ze vriendelijk maar voordat Bren kon antwoorden had Zora al kortaf geantwoord ''Nee, we gaan op Brens griffioen rijden.'' die twee mochten elkaar duidelijk niet of iniedergeval mocht Zora de healer niet want de oranje harige princess wende zich weer naar hem toe en vroeg hoe het met zijn zusje ging. 'Goed.' antwoorde hij 'Ze zal over een tijd alweer leerling worden.' dacht hij hardop na toen hij zich besefte dat Felix er nog was. 'Tot ziens dan.' zei hij vriendelijk 'Liath zal al wel ongeduldig zijn dus ik vrees dat we verder moeten gaan.' hij knikte nog naar haar en begon vervolgens richting de stallen te lopen, ervanuitgaand dat Zora wel mee zou gaan. 'Waarom doe je zo naar tegen haar?' informeerde hij bij Zora toen Felix uit het zicht was.

'Goed.' antwoorde hij. 'Ze zal over een tijd alweer leerling worden.' Zora bleef Felix vuil aankijken. 'Tot ziens dan.' zei hij vriendelijk 'Liath zal al wel ongeduldig zijn dus ik vrees dat we verder moeten gaan.' hij knikte nog naar haar en begon vervolgens richting de stallen te lopen, Zora hobbelde achter hem aan. 'Waarom doe je zo naar tegen haar?' informeerde hij bij Zora toen Felix uit het zicht was. 'Ze noemde mijn oom een dronkelap met een speelgoedhamer en mijn moeder laat ze stikken. Daarom.' Zei Zora fel. 'Sorry Bren als jij haar wel mag maar ik hou het geen seconde uit met haar.' Ze liep met grote passen verder.

(inspiloos)

'Ze noemde mijn oom een dronkelap met een speelgoedhamer en mijn moeder laat ze stikken. Daarom.' antwoorde Zora fel op zijn vraag 'Sorry Bren als jij haar wel mag maar ik hou het geen seconde uit met haar.' verontschuldigde ze zich daarna tegenover Bren en hij glimlachte 'Ik heb eignlijk nooit veel met haar te maken gehad.' antwoorde hij terwijl hij zijn passen iets versnelde om Zora bij te kunnen houden 'Toen mijn moeder stierf was ze nog geen healer.' hij slikte even bij de gedachte aan de tijd toen zijn moeder ziek was geweest.

'Ik heb eignlijk nooit veel met haar te maken gehad.' antwoorde hij terwijl hij zijn passen iets versnelde om Zora bij te kunnen houde. 'Toen mijn moeder stierf was ze nog geen healer.' ''klopt, toen je moeder.....nog leefde was Mythes healer, weet je nog?'' Zora dacht aan Bren's moeder, ze had haar niet goed gekend maar ze was niet onaardig op haar overgekomen. ''En je vader?'' vroeg ze om Bren's aandacht af te leiden.

(flutflutflut)

'Toen mijn moeder stierf was ze nog geen healer.' ''klopt, toen je moeder.....nog leefde was Mythes healer, weet je nog?'' zei Zora en Bren knikte slechts, hij was misschien een vriendelijk persoon maar niet erg open. Hij zou Zora zijn leven toe vertrouwen maar dit was iets heel anders. ''En je vader?'' Bren verstijfde voor een moment en voelde zijn hand naar zijn dolk afdwalen mara hij ademde diep in en schopte tegen een steentje maar antwoorde niet. Gelukkig kwamen de stalen al in zicht. 'Heb je wel eens griffioen gereden?' vroeg hij terwijl hij de grote houten deuren open duwde en naar Liath's stal toe liep, zij begroette hem met een schelle kreet en gekrabbel aan haar deur. 'Rustig meisje!' riep hij hara lachend toe.

'Toen mijn moeder stierf was ze nog geen healer.' ''klopt, toen je moeder.....nog leefde was Mythes healer, weet je nog?'' zei Zora en Bren knikte slechts, hij was misschien een vriendelijk persoon maar niet erg open. ''En je vader?'' Bren verstijfde voor een moment en zijn hand gleed naar zijn dolk. Zora verstijfde en gaf een klein gilletje. Gelukkig kwamen de stalen al in zicht. 'Heb je wel eens griffioen gereden?' vroeg hij terwijl hij de grote houten deuren open duwde en naar Liath's stal toe liep, zij begroette hem met een schelle kreet en gekrabbel aan haar deur. 'Rustig meisje!' riep hij hara lachend toe. ''Ehm...een keer maar als je me er op helpt en zegt wat ik vorral niet moet doen dan lukt het wel. Ze aaide de griffioen over zijn snavel.

''Ehm...een keer maar als je me er op helpt en zegt wat ik vorral niet moet doen dan lukt het wel." antwoorde Zora op zijn vraag en Bren glimlachte. Zora deed aaide over Liat's neus die een felle reet sloeg en aggressief naar hara hand uithaalde met de messcherpe snavel. 'Dat kan je dus beter niet doen.' zei Bren, lachend van opluchting dat Liath niet geraakt had. Bren pakte het hioofdstel van de haak aan Liath's staldeur en maakte vervolgens de deur open. In een vlugg handbeweging liet hij het hoofdstel om haar grijze kop heen vallen en opstandig schudde ze die even terwijl ze met haar intelligente ogen naar Zora staarde. Rustig leidde Bren Liath naar de zadels en bond haar vast aan de daarvoorbedoelde haak. Met zijn gespierde armen tilde hij vervolgens zijn zadel van de zadelstang af en legde dat op haar ruug waarna hij de singel strak aantrok en de stijgbeugels controleerde. Daarna liep hij naar een grote ton met een stevig vastgemaakte deksel erop en haalde daar het levenloze lichaam van een muis uit. 'Voordat Liath je op haar rug toe zal laten zal je eerst haar vertrouwen moeten winnen.' zei hij terwijl hij de muis aangaf 'Probeer haar maar met platte hand te voeren, dan zal ze je niet bijten. En een nederige houding aannemen.' Bren glimlachte bemoedigend naar Zora en wachtte totdat zij de muis aanzoupakken.

''Ehm...een keer maar als je me er op helpt en zegt wat ik vorral niet moet doen dan lukt het wel." antwoorde Zora op zijn vraag en Bren glimlachte. Zora deed aaide over Liat's neus die een felle reet sloeg en aggressief naar hara hand uithaalde met de messcherpe snavel, Zora trok gauw haar hand terug.. 'Dat kan je dus beter niet doen.' zei Bren, lachend van opluchting dat Liath niet geraakt had. Bren pakte het hioofdstel van de haak aan Liath's staldeur en maakte vervolgens de deur open. In een vlugg handbeweging liet hij het hoofdstel om haar grijze kop heen vallen en opstandig schudde ze die even terwijl ze met haar intelligente ogen naar Zora staarde. Rustig leidde Bren Liath naar de zadels en bond haar vast aan de daarvoorbedoelde haak. Met zijn gespierde armen tilde hij vervolgens zijn zadel van de zadelstang af en legde dat op haar ruug waarna hij de singel strak aantrok en de stijgbeugels controleerde. Daarna liep hij naar een grote ton met een stevig vastgemaakte deksel erop en haalde daar het levenloze lichaam van een muis uit. 'Voordat Liath je op haar rug toe zal laten zal je eerst haar vertrouwen moeten winnen.' zei hij terwijl hij de muis aangaf 'Probeer haar maar met platte hand te voeren, dan zal ze je niet bijten. En een nederige houding aannemen.' Bren glimlachte bemoedigend naar Zora en wachtte totdat zij de muis aanzoupakken. Zora pakte de muis aan en legte hem op haar platte hand. Ze liet haar schouders een beetje zakken en boog haar rug een beetje zodat ze opkeek naar de griffioen. Ze wachtte af wat er zou gebeuren.

-Niet mijn hele post copieeren...

Hooghartig keek Liath naar Zora en gespannen keek Bren toe. Liath was een fel dier maar ze had hem aanvaard als haar meester. Je had kracht nodig om haar onder de duim te houden. Voorzichtig boog Liath haar kop en nam de muis aan die ze in een stuk doorslikte. Nog even observeerde ze Zora maar vervolgens boog ze zich neer op een knie en boog nederig haar kop. Opghelucht zuchtte Bren, dit ging beter dan hij verwacht had. Liefkozend gaf de elf Liath een klopje op haar gevederde nek. Rustig leidde hij haar vervolgens naar de kleine 'binnenplaats' die bij de stal hoorde en zette zijn voet in een van de stijgbeugels waarna hij zijn andere over de griffioenm heen zwaaide en die ook in een stijgbeugel zette. 'Kom je?' vroeg hij terwijl hij zijn hand naar Zora uitstak om haar erop te helpen. Ze kon gewoon achter hem zitten maar zou zich wel goed beet moeten houden. Later kon ze misschien ook wel alleen proberen op Liath te rijden.

-srry, had verder geen inspi.....:p

Na een tijdje nam Liath de muis aan en boog ook. Bren zuchtte opgelucht en Zora ook. Om nou thuis te komen en te zeggen: ''Sorry moeder maar mijn arm is eraf gebeten door een griffioen.'' deed de sfeer nou niet bepaald stijgen. Bren zette voet in de stijgbeugels en stak zijn hand uit. 'Kom je?' vroeg hij. Zora pakte zijn hand vast en hees zichzelf in het zadel. Ze had dit maar een keer eerder gedaan en dat was niet echt aangenaam geweest. Ze sloeg haar armen om Bren's middel en hield zich stevig vast. ''Zeg het maar als ik te hard knijp.'' Zei ze grijnzend. In spanning wachtte ze op wat er komen ging.

Zora nam zijn hand aan en hees zichzelf achter hem in het zadel, haar armen sloeg ze om zijn middel. ''Zeg het maar als ik te hard knijp.'' zei ze en Bren grlimlachte 'Ik kan wel tegen een stootje.' zei hij 'Dat leer je als je een machtstrijd met een griffioen moet uitvechten.' na deze woorden klakte hiij met zijn tong en duwde zijn hielen zachtjes in Liath's flanken. De griffioen kwam rustig in beweging en nam een maar grote sporngen waarna ze haar machtige vleugels uitsloeg en het drietal opsteeg. Bren sloot zijn ogen en genoot van de wind die langs zijn gezicht stroomde, hier ver boven alle andere elven was de plek waar hij zich kon ontspannen, dit was zijn plek. Liath vloog in het begin rustig maar daar kreeg ze met haar avontuurlijke karakter al snel genoeg van en ze zette een gewaagde duikvlucht in. Meteen gaf Bren een ruk aan de teugels en zei bestraffend tegen zijn rijdier 'Niet iedereen is zo gewend aan de lucht als jij!" vervolgens keek hij achter zich, naar Zora en vroeg terwijl hij haar bestudeerde 'Gaat het een beetje?'

Zora nam zijn hand aan en hees zichzelf achter hem in het zadel, haar armen sloeg ze om zijn middel. ''Zeg het maar als ik te hard knijp.'' zei ze en Bren grlimlachte 'Ik kan wel tegen een stootje.' zei hij 'Dat leer je als je een machtstrijd met een griffioen moet uitvechten.' na deze woorden klakte hiij met zijn tong en duwde zijn hielen zachtjes in Liath's flanken. De griffioen kwam rustig in beweging en nam een maar grote sporngen waarna ze haar machtige vleugels uitsloeg en het drietal opsteeg. Zora gilde, niet van angst maar van plezier. Liath vloog in het begin rustig maar daar kreeg ze met haar avontuurlijke karakter al snel genoeg van en ze zette een gewaagde duikvlucht in. Meteen gaf Bren een ruk aan de teugels en zei bestraffend tegen zijn rijdier 'Niet iedereen is zo gewend aan de lucht als jij!" vervolgens keek hij achter zich, naar Zora en vroeg terwijl hij haar bestudeerde 'Gaat het een beetje?' ''Ge-wel-dig!!'' riep ze opgewonden. Ze keek omlaag, naar de kleine zwarte stipjes in de diepte. ''Dit is echt fantastisch!''

''Ge-wel-dig!!'' riep Zora opgewonden ''Dit is echt fantastisch!'' Bren lachte, zij had dus totaal geen hoogtevrees. Zachtjes duwde Bren zijn hielen in de flanken van Liath en vanuit haar rustige tempo schoot ze omhoog om vervolgens weer een duikvlucht te maken. 'Als je wil' zei Bren bedenkelijk terwijl hij weer over zijn schouder naar Zora keek 'kan ik je leren hoe je een griffioen berijd.' Ergens was Bren zelf ook een beetje verbaasd over zijn voorstel, griffioen rijden is niet iets wat je licht moet opvatten en zeker Liath was erg eigenwijs. Maar ze leek Zora wel te mogen en als Zora het zou willen wou hij best proberen haar het te leren.

-Vaalpost -_-"