Un poco perdido

Voorzichtig stapte Bellona uit het bos en keek goed naar de omgeving waar ze in terecht was gekomen. De laatste tijd was ze vaak in de bos geweest aan het wandelen en luisterde naar al de verhalen die de bos verteld dit keer was ze te ver gegaan en buiten haar gebied gekomen, waar deze kleine elf was wist ze niet. Met haar kleine voetjes liep ze nieuwsgierig naar de stad die ze zag, overal liepen Elven rond van verschillende rassen, sommige kende ze niet de andere wel. Ook zag ze verschillende dieren misschien waren er een paar elven die een dier als huisdier hadden, ze had zo vaak over zulke dingen gehoord . De kleien bellona zag een eekhoorn naar nootjes zoeken, Ze haalde uit een zakje wat nootjes die ze verzamelde in het bos, ging op haar hurken zitten met haar hand uitgestoken waar paar nootjes in lagen. De eekhoorn ging naar haar toe en pakte snel af en rende weg, Bellona rende lachend achter de eekhoorn toen ze tegen iemand aan botste 'Sorry mevrouw ik...ik zag u niet.' zei ze met een beverige stem en keek een vrouw aan.

-Zora-

Zora liep met een uitgestreken gezicht over de stenen. Princess zijn was niet makkelijk, al dat gedoe rond haar toekomst was gewoon bizar. Ze leunde even tegen een muur aan en zuchte, waarom al die moeite? Ze wist wat haar te wachten stond wanneer ze koningin werd, dan moest ze veel opgeven en verlaten. Een pad naar de toekomst zag er voor haar somber uit. Er botste iemand tegen haar aan. 'Sorry mevrouw ik...ik zag u niet.' zei een klein meisje. 'Geeft niet kind.' zei Zora die door de botsing weer bij zichzelf was gekomen. 'En wie ben jij?' vroeg ze vriendelijk aan het meisje. 'Mij naam is Zora Surrez, princess van de high elfs.' Zei ze om zichzelf alvast voor te stellen.

'Geeft niet kind.' Zei de vrouw en bellona keek naar haar , ze kende die ras niet . 'En wie ben jij?' vroeg ze vriendelijk aan het meisje. 'Mij naam is Zora Surrez, princess van de high elfs.' Bellona knikte en bego nmet een zachte stem te praten 'ik ben Bellona Fantec binnenkort de Apprentices van Forest- elves.' En keek verlegen naar de princes 'Ik ken de High elfs niet.' zei ze verlegen. Ze zocht naar de eekhoorn die ze net gevoerd was maar haar teleurstelling was hij al weg. Ze zuchten teleurgesteld en keek naar de kleding van de vrouw ze zag zo anders uit mar de meid begon weer te praten.

'ik ben Bellona Fantec binnenkort de Apprentices van Forest- elves.' zei het meisje verlegen 'Ik ken de High elfs niet.' 'De high elfs zijn het eerste ras sinds de oude tijd, we wonen in een enorme stad maar ik ben niet van mening dat we daarom belangrijker zijn.' Zora glimlachte. 'Wees nou maar niet zo verlegen Bellona, ik bijt niet. Dus jij wordt apprentice, maar van wie?' Ze herinnerde zich haar eigen jeugd, vol tegenslagen en gevaarlijke tijden. Toen ze 5 jaar oud was had haar familie een enorme ontploffing overleeft maar haar moeder had er wel geestelijke verwondingen aan overgehouden, als ze een knal hoorde dook ze in elkaar en ze zou het niet leuk vinden dat Zora zo dol was op vuur. Ze was altijd enig kind geweest en dat had een stempel op haar gedrukt, het was niet altijd leuk. Haar ouders verwachtte veel van haar. Ze had ooit een broertje gehad maar die was doodgegaan toen hij nog maar 1 week oud was. Gelukkig had ze haar oom nog, oom Thorin die van haar meer hield dan van licht en lucht. Hij had al veel mee gemaakt, maar dat was nou ook juist wat Zora zo intrigeerde. Hij was groot en gehard, met een gespierd lijf als dat van een panter.

(srry, zo beter? )

'De high elfs zijn het eerste ras sinds de oude tijd, we wonen in een enorme stad maar ik ben niet van mening dat we daarom belangrijker zijn.' Zora glimlachte. 'Wees nou maar niet zo verlegen Bellona, ik bijt niet. Dus jij wordt apprentice, maar van wie?' Vroeg Zora en Bellona haalde haar schouders op 'dat is nog niet bekend.' zei ze zacht en keek naar de andere elven die rond liepen, sommige keken hun raar aan nouja de meeste keken haar raar aan, ze had hel grote oren voor haar eigen leeftijd en haar haar was vreselijk kort terwijl bij de normale kinderen tot hun schouders reikten maar dat kon haar niet schelen ze was zichzelf en dat was het belangrijkste 'Is het leuk om een prinses te zijn?'vroeg ze nieuwsgierig en keek recht in de ogen van Zora. Toen ze 5 was was het haar droom om een prinses te worden maar nu wil ze een hunter of healer worden dat zou leuk zijn een healer bezat krachten dus dat zou ze ker niet worden zij was maar een simpele forest elf. En een hunter was een perfecte boogschutter dat is ook interessant , haar vader en moeder waren allebei Hunters dus het zou leuk zijn als ze er ook een werd.

'dat is nog niet bekend.' zei ze zacht en keek naar de andere elven die rond liepen, sommige keken hun raar aan nouja de meeste keken haar raar aan, ze had vrij grote oren, vond Zora.'Is het leuk om een prinses te zijn?'vroeg ze nieuwsgierig en keek recht in de ogen van Zora. ''Nou, om eerlijk te zijn is het nogal vermoeiend, je moet met alles en iedereen rekening houden en de toekomst word eigenlijk een beetje voor je bepaald. Zo'n pad kan erg eenzaam zijn weet je, je moet soms zelfs degene van wie je het meest houd opgeven in belang van het volk.'' Ze zuchte. ''Dat is helaas zo, maar aan de andere kant is het een hele grote eer hoor, wat wil jij graag worden als je groot bent?'' Ze haalde een boekje uit haar zak en schreef Bellona's naam op. ''Ik zoek altijd wat de betekenis van een naam is, dan kun je al veel van zijn of haar eigenschappen ontdekken.'' Zei ze met een knipoog naar Bellona. ''Eens kijken, jou naam betekend...godin van de oorlog. mooi hoor, mijn naam betekend zonsopkomst.''

''Nou, om eerlijk te zijn is het nogal vermoeiend, je moet met alles en iedereen rekening houden en de toekomst word eigenlijk een beetje voor je bepaald. Zo'n pad kan erg eenzaam zijn weet je, je moet soms zelfs degene van wie je het meest houd opgeven in belang van het volk.'' Ze zuchte. ''Dat is helaas zo, maar aan de andere kant is het een hele grote eer hoor, wat wil jij graag worden als je groot bent?'' Ze haalde een boekje uit haar zak en schreef Bellona's naam op. ''Ik zoek altijd wat de betekenis van een naam is, dan kun je al veel van zijn of haar eigenschappen ontdekken.'' Zei ze met een knipoog naar Bellona. ''Eens kijken, jou naam betekend...godin van de oorlog. mooi hoor, mijn naam betekend zonsopkomst.'' Bellona knikte naar Zora 'jah me ouders hadden me zo genoemd omdat ze dachten dat ik een grote krijger zou worden, dat wil ik ook maar ik ben heel erg klunzig met een zwaard en met een boog omgaan lukt het ook niet echt toen me vader me probeerde te leren, nu moet ik wachten tot ik een mentor krijg en misschien lukt het dan.' zei ze enthousiast en ging verder 'Ik zou eigenlijk een krijger of een Healer worden maar ik heb geen bijzondere krachten weetje okeej ik hoor soms bomen maar ik denk gewoon dat dat komt door dat me ouders overleden zijn en ik gek word.' ratelde ze verder, het leek wel of Zora har vriendin was waarmee ze een hele gewone gesprek had.

'jah me ouders hadden me zo genoemd omdat ze dachten dat ik een grote krijger zou worden, dat wil ik ook maar ik ben heel erg klunzig met een zwaard en met een boog omgaan lukt het ook niet echt toen me vader me probeerde te leren, nu moet ik wachten tot ik een mentor krijg en misschien lukt het dan.' zei ze enthousiast en ging verder 'Ik zou eigenlijk een krijger of een Healer worden maar ik heb geen bijzondere krachten weetje okeej ik hoor soms bomen maar ik denk gewoon dat dat komt door dat me ouders overleden zijn en ik gek word.' ratelde ze verder, Zora glimlachte. Alsof zij en Bellona beste vriendinnen waren, stonden ze nu opgewonden te babbelen. 'Onthou goed Bellona, als je iets echt wilt en je gelooft er in, dan lukt het je ook.' Dat advies had haar vader haar altijd gegeven en Zora wilde het iedereen vertellen zodat ze moed en hoop kregen.

(mmmmm, flut...)

. 'Onthou goed Bellona, als je iets echt wilt en je gelooft er in, dan lukt het je ook.' Bellona knikte bedachtzaam en dacht na over de woorden die haar vader altijd zei Si erit verum firmiter credite, het was latijns en het betekende Als je er stevig in geloofd zal het waar worden. Even steekte er iets in haar hart toen ze aan haar vader dacht en het bleef maar steken, ze wist dat het pijn was van verdriet, De meisje keek naar de elven die voor bij liepen ze waren allemaal anders maar toch was iedereen het zelfde. Bellona zuchte en keek naar de princes van High-Elves haar leven was zeker mooi, okeej er verwachten veel mensen dat ze het goed deed dat is ook heel vervelend maar zij moest nu leren zonder ouders leven en voor zich zelf zorgen en dat ging niet makkelijk.
'Zora leven je ouders nog?' vroeg ze voorzichtig en keek haar niet aan.


-flutflutflutflut-

'Zora leven je ouders nog?' vroeg ze voorzichtig en keek haar niet aan. Zora was even sprakeloos. 'Ja...' Zei ze voorzichtig. 'Maar mijn moeder heeft een psychisch probleem, ze is getraumatieseerd en durft niet meer naar buiten. Toen ik nog heel klein was heeft mijn familie een explosie overleeft, moeder is nu bang voor knallen en vuur. Mijn vader zorgt voor haar maar hij heeft een pijnlijk been en kan niet goed lopen, mijn oom heeft daarom voor me gezorgd. Hij wist dat er een prijs was betaalt voor het feit dat mij niks mankeerde.' Zora zuchte en keek naar de lucht. 'Maar gelukkig kan ik nog redelijk gewoon met ze praten hoor, maar als ik mijn moeder zou vertellen dat ik dol ben op vuur zou ze dat heel erg vinden en misschien word dat wel haar dood dus vertel ik het maar niet. leven jou ouders nog? Je lijkt me nauwelijks 11 jaar ofzo.' Ze bekeek Bellona goed, ze was erg klein en tenger maar toch was er iets gehards aan haar.

'Ja...' Zei ze voorzichtig. 'Maar mijn moeder heeft een psychisch probleem, ze is getraumatieseerd en durft niet meer naar buiten. Toen ik nog heel klein was heeft mijn familie een explosie overleeft, moeder is nu bang voor knallen en vuur. Mijn vader zorgt voor haar maar hij heeft een pijnlijk been en kan niet goed lopen, mijn oom heeft daarom voor me gezorgd. Hij wist dat er een prijs was betaalt voor het feit dat mij niks mankeerde.' Zora zuchte en keek naar de lucht. 'Maar gelukkig kan ik nog redelijk gewoon met ze praten hoor, maar als ik mijn moeder zou vertellen dat ik dol ben op vuur zou ze dat heel erg vinden en misschien word dat wel haar dood dus vertel ik het maar niet. leven jou ouders nog? Je lijkt me nauwelijks 11 jaar ofzo.' even twijvelde Bellona, Zora had een stuk meer ervaring met ouders en tragedies dan zij, 'eeh niet echt ze zijn een paar dagen geleden gestorven midden in de bos er zijn geen sporen van aanval en me ouders waren ook niet ziek ofzo dus nu zorg ik voor me zelf.' zei ze kort en keek naar de lucht die helder blauw was, het was een prachtige zonnige dag en de dieren in de bos waren net ook rustig toen ze er nog liep. Even keek Bellona naar het meisje die voor haar stond.

'eeh niet echt ze zijn een paar dagen geleden gestorven midden in de bos er zijn geen sporen van aanval en me ouders waren ook niet ziek ofzo dus nu zorg ik voor me zelf.' zei ze kort en keek naar de lucht die helder blauw was. 'Je...je zorgt voor jezelf?' Zora was even sprakeloos. 'Nou...je bent nog niet verhongerd dus ik denk dat het wel goed gaat.' Ze glimlachte even. Dit meisje zat nog vol levenslust. 'Maar heb je verder geen familie? Ooms of tantes ofzo?' Ze keek omhoog, de zon stond zo fel ter stralen dat ze haar ogen dichtkneep.

(fluuuuuuuuuuuuuuuuuuuut!)

'Je...je zorgt voor jezelf?' Zora was even sprakeloos. 'Nou...je bent nog niet verhongerd dus ik denk dat het wel goed gaat.' Ze glimlachte even. Dit meisje zat nog vol levenslust. 'Maar heb je verder geen familie? Ooms of tantes ofzo?' Bellona haalde haar schouders weer op, zelf wist ze niet of ze ergens familie had en weinig mensen waren betrokken in haar leven of die van haar ouders leven. 'Eerlijk gezegd heb ik geen Familie meer als ik het goed heb, en als ik wel familie zal hebben is die niet in Forest elves. Ik heb wel geloof ik nichten of neven buiten me eigen soort maar ik weet niet of dat waar is?' Zei ze twijvelent en haar aandacht werd getrokken door een dwarsfluit die door een elf was gemaakt en verkocht werd, het was een prachtige fluit ze was zo in gedahcten dat ze neit eens merkte dat Zora tegen haar aan het praten was 'eeh sorry ik had je niet verstaan.' Zei ze verward en had haar volle aandacht aan de prinses van High elves.

'Eerlijk gezegd heb ik geen Familie meer als ik het goed heb, en als ik wel familie zal hebben is die niet in Forest elves. Ik heb wel geloof ik nichten of neven buiten me eigen soort maar ik weet niet of dat waar is?' Zei ze twijvelent. 'Dus je weet niet veel van je familie?' vroeg Zora. 'eeh sorry ik had je niet verstaan.' zei Bellona wiens aandacht was afgelijd. Zora glimlachte. 'Ik vroeg of je dus niet veel van je familie afwist.' Ze streek een kreukel uit haar jurk en stak haar lange, wilde haren in een paardenstaart.

(echt, shame on me....)

Zora glimlachte. 'Ik vroeg of je dus niet veel van je familie afwist.' Ze streek een kreukel uit haar jurk en stak haar lange, wilde haren in een paardenstaart. 'neej inderdaat ik weet niks af van me familie.' ze ize teleur gesteld en keek naar haar witte jurkje die ze aan had, het was niet de beste keus om deze jurkje aan te doen want zo was ze heel opvallend in de bos maar dat kon haar niks schelen, dit jurkje had ze van haar moeder gekregen toen ze 10 was geworden en ze hielt er ook echt van. Toen keek Bellona weer naar de prinses of zij nog wat wou zeggen.

-pff ik heb geen ideeën meer-